Wij staan voor 
Datum: 13-06-2016
Op 9 april 2016 was harmonie Odio te gast in Kaatsheuvel voor een concert met twee andere verenigingen: harmonie Kaatsheuvel zelf en fanfare st. Lambertus uit Nistelrode. Ook ik was van de partij, Mike van Santvoort, een 19e jarig mannetje uit Vinkel met een passie voor muziek. Tijdens dat concert heb ik blijkbaar een indruk achter gelaten, anders zou dit stukje nooit verschenen zijn.
Zelfs voordat mijn indruk ook maar achtergelaten had kunnen worden, echter, was er die dag nog een probleem. De twee slagwerkers van Odio, Joep van Wanrooij en ikzelf, hadden de mappen laten liggen met daarin de stukken die gepeeld zouden worden die dag. Deze lagen nog op de thuisbasis. In paniek belde ik Peter-Paul op om het probleem te melden, en droog en nuchter als onze – en jullie – dirigent is, antwoordde hij simpel weg met: “Dan is er een probleem”. Verder adviseerde hij mij om toch nog maar wat andere mensen te proberen, anders zou er uit het hoofd gespeeld moeten worden.
Mijn paniek sloeg vervolgens over naar het volgende slachtoffer. Ik had te horen gekregen dat er nog iemand in Vinkel was die ook naar het optreden zou komen, snel werd er naar haar gebeld. Ze nam gelukkig op en was wel bereid om nog even langs te gaan op de thuisbasis. Zo goed mogelijk heb ik proberen uit te leggen waar de mappen lagen en hoe ze eruit zagen. Wanneer de telefoon eindelijk werd neergelegd, was de grootste paniek weg, maar de spanning nog wel aanwezig, mijn vriend – verkering – zou komen kijken en ik wilde natuurlijk wel de mogelijkheid hebben om te laten zien wat ik kon. Uiteindelijk verschenen de mappen toch en kon het concert gewoon doorgaan.
Tijdens het concert bleek dat mijn manier van tellen en spelen op de pauken opviel, en ik kan daar allen op antwoorden dat het mij niet opviel. Ik ging simpelweg, zonder te opschepperig te willen klinken, op in de muziek. Wanneer ik speel, wil ik natuurlijk wel het gevoel van de muziek zo goed mogelijk overdragen en zal er alles voor inzetten om dat voor elkaar te krijgen. Ik doe dan mijn uiterste best om geen enkele foute noot te spelen en iedere instructie van de dirigent zo goed mogelijk op te volgen. En als ik de reacties achteraf moet geloven, was ik daarin geslaagd. Altijd heel fijn om complimentjes te krijgen.
Wat muziek betreft, is het voor mij wel een belangrijke hobby, een goede uitlaatklep voor de drukte van mijn dagelijks leven. Ik studeer daarin Technische Wiskunde op de technische universiteit Eindhoven en verzorg een boel bijlessen om ook de centjes binnen te laten komen rollen. Daarnaast aspireer ik om eventueel naast mijn huidige opleiding een dirigentencursus te gaan volgen om naast mijn passie voor wiskunde mijn passie voor muziek een professionele plek te geven. Natuurlijk is mijn leven niet alleen maar studeren en muziek, hoewel ik vaak van familie en vrienden te horen krijg dat het wel zo lijkt. Net als de meesten houd ik ervan om in het weekend ook wat tijd te besteden aan vrienden. Ieder weekend staat er wel iets binnen de vriendengroep gepland, van een filmavond tot een festivalbezoek; er is altijd wel wat te doen.
Uiteindelijk kwam ook het concert in Kaatsheuvel, na een dynamische begin, tot een statisch eind. Wat begon met paniek heeft uiteindelijk goed uitgepakt, aangezien ik, afgaande op het schrijven van dit stukje, jullie entertaint heb. Voor mij is dat het belangrijkst en ik hoop persoonlijk dat ik jullie snel weer kan entertainen, maar jullie mij ook, aangezien ik ook voor jullie deel van het concert nog mijn complimenten moet geven. En zo komt op een manier die bijna cliché te noemen is mijn stuk weer tot een einde en hoop ik een mooi stukje geschreven te hebben dat onbewust net zo veel indruk achterlaat als mijn paukenspel. Mochten jullie mij ooit nog voor welke reden dan ook nodig hebben, zijn jullie altijd vrij om te vragen.
Het beste,
Mike van Santvoort
